Niebo nad Venus...

Lubię ten stan, kiedy wyrywam się z monotonii dnia codziennego. Im więcej mam do zrobienia, tym więcej pomysłów mi przychodzi do głowy, tym więcej kolejnych załatwień, tym więcej planuję rozrywek. Wstaję wcześniej, by po pracy szybciej móc jechać do siostruni i Maksia. Wracam wieczorem i nawet już nie zasiadam przed kompem. Cieszę się, bo może mi cienie pod oczami zmaleją :) Chcę zacząć jeździć na basen, nie mogę doczekać się wyjazdu do kina, wypada iść do fryzjera i w słoneczny dzień znowu wsiąść na rower. Budzę się do życia, Panie i Panowie - idzie WIOSNA!! :) W piątek byłam w Warszawie, pierwszy raz w życiu, aż wstyd :) No cóż, wielka wioska z Pałacem Kultury i Złotymi Tarasami znanymi z TVNu :) Dużo studenciaków, dorobkiewiczów, biznesmenów i bizneswomen, artystów szukających swojej szansy w stolicy. A z drugiej strony mnóstwo biedaków, bezdomnych i ćpunów z rozbieganymi oczami. Jak dobrze być już w domu :)
Nie mogę się doczekać, kiedy odpadną mi aktualne spore wydatki i będę mogła zapuścić się w dżunglę centrum handlowego, by upolować nowe, modne, wiosenne perełki. Tematem przewodnim najbliższych miesięcy będą akcenty marynarskie, jeans w każdej postaci i kobiece, marszczone rękawki. Mmmm podoba mi się to :). Jeszcze miesiąc i będzie dobrze. Na prawdę dawno nic sobie nie kupiłam.
A jeśli pomyślę o Krzyśku, zaraz pojawia się grymas na mojej twarzy. Żal.pl, żenua, ni mom czasu, nie dzisiaj, nie, w ogóle. Tak właśnie myślę, pewnie temu, że... go nie widzę. Że nie wiem z kim i kiedy się umawia, nie wiem gdzie przesiaduje, kogo całuje itp. I tak mi dobrze :) "Gdy Cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę..." to wielki sukces, bo wcześniej myślałam o nim non stop. Nie ukrywam, że zaglądam jeszcze na jego nk, ale dużo, dużo rzadziej i już bez wypieków na policzkach. Nie, na prawdę, Krzyś jest mi co raz bardziej obojętny, żeby nie powiedzieć, że mam go w d... :)